21 augustus 2023
Eindelijk is het zover, genetica staat op punt. Vandaag naar de vrouwenkliniek!
Op de echo zijn mooie follikels te zien en ik moet langsgaan bij het labo voor een bloedafname.
Hierbij kijken ze naar de hormonenbalans om te zien of de hormoonstimulatie kan opgestart worden.
Dus wij naar huis en spannend afwachten op een telefoontje.
Iets na de middag rinkelt mijn gsm, vol spanning neem ik op.
GROEN LICHT! Morgen mogen we starten met de eerste hormooninjectie.
Wat vind ik dit spannend, hoe zal mijn lichaam reageren op al deze hormonen?
22 augustus 2023
Vandaag samen besloten naar mijn mama te gaan, we hebben een heel sterke en mooie band, ik wil haar verrassen met het nieuws en haar de eerste hormooninjectie laten zetten.
Mama twijfelt geen seconde en helpt mee in het proces naar haar eerste kleinkind.
Het koosnaampje is ook gekozen.
"Neem maar mami en papi! Oma en opa klinkt zo oud" 😅
Wat ben ik trots dat ze de spuit zo vlot kon zetten!
En ik voelde niets, een klein prikje, maar dat is zo voorbij.
31 augustus 2023
Wat vliegen de dagen voorbij! Vandaag is al mijn laatste echo controle en bloedafname.
In tussentijd hebben veel belangerijke personen in mijn leven mee mogen helpen aan de maak van ons kleine wondertje
En dan de echo, wat ben ik versteld en trots van wat mijn lichaam aan het doen is!
Van hele kleine follikels naar mooie grote follikels.
De fertiliteitsarts zegt dat het tijd zal zijn voor de trigger spuit! Spannend!
Natuurlijk moet ik weer wachten op een telefoontje
Wij terug naar huis, vol hoop, vol dromen.
In de namiddag rinkelt de telefoon weer.
Het is zover !
Vandaag mogen we de triggerspuit zetten en overmorgen gaat de eicelpunctie door!
Om exact 19u00 injecteren we de 2 triggerspuiten, wow, deze komen toch pittiger binnen.
Mijn lichaam is moe en mijn onderbuik doet pijn van de spanning.
Wat ben ik blij dat het einde is zicht is.
2 september 2023
Hier gaan we dan!
De dag van de eicelpunctie.
Om 7u00 moet ik binnen zijn, ik heb zoveel schrik, niet wetende wat er nu gaat gebeuren, wat ik zal voelen, ...
Eens binnen op het dagziekenhuis van de vrouwenkliniek stellen de vroedvrouwen en de fertiliteitsarts mij al snel op mijn gemak.
Het infuus prikken ging wat moeizaam, dan maar een anesthesist erbij en eindelijk is het dan aan mij!
Met trillende benen en klamme handen stap ik naar de gyneacologische stoel.
Wat ben ik opgelucht dat er een vroedvrouw continu naast mij zit.
En daar kwam de eerste shot morfine, ik voel me meer ontspannen, maar het gedacht dat ze nu mijn baarmoederwand gaan verdoven zorgt er toch voor dat ik nog steeds heel gespannen in de stoel lig.
Eens de lokale verdoving klaar was was het zover, de punctie!
Ik voel een klein schokje van de prik naar de eierstok toe maar deze valt uiteindelijk heel goed mee, dit zal wel te danken zijn aan de morfine.
Op een 10 minuten was de klus geklaard, mijn eitjes zijn eruit en hup terug naar de ontwaakzaal.
Daar krijg ik nog een dafalgan en ibuprofen en voor ik het weet zit ik in de auto terug naar huis.
De opeenvolgende dagen zijn pittig, redelijk uitgesproken krampen, maar ik weet waarvoor we het doen en voel mij weer een stapje dichter naar ons kindje.
Veel liefs,
❤️ Melissa
Comments